Ferrata z drabinami na przełęcz Due Denti
(Bocchetta dei Due Denti)
Castiglioni Pokaż mapkę szlaków Brentyto, podobnie jak Brentari, szlak składający się niejako z dwóch, przechodzonych kolejno części: ferraty i pozbawionej trudności, typowej górskiej ścieżki. Ferratę tę można by nazwać „Drogą Drabin” (jedną z kilku w Dolomitach ), gdyż właśnie tego typu ułatwienia pomagają w pokonaniu przeważającej jej części. Wchodzenie po drabinie (nawet pionowej czy delikatnie przewieszonej) większości nie nastręcza szczególnych trudności, więc nasza wycena nie przekracza stopnia B/C (dodatkowy „plus” do wyceny dajemy za dużą ekspozycję w jakiej poprowadzono drogę).
Obszar górski:
Grupa:
Lokalizacja:
Miejscowość:
Parking:
Max wysokość:
Trudność:
Atrakcyjność (1-3):
Początkujący:
Mapa Tabacco nr:
Data naszego przejścia:
Punktem wyjścia na ferratę jest schronisko Rif. Agostini. Przejście Sentiero Castiglioni dobrze jest połączyć z drogą Bocchette Centrali i jej narzucającą się kontynuacją, czyli trasą Sentiero Brentari. Oczywiście można tu także dojść pomijając Bocchette, tj. udając się z Rif. Brentei bezpośrednio na Bocca di Brenta oraz Sentiero Brentari.
Ferrata jest dobrze ubezpieczona i stosunkowo krótka (pokonuje zaledwie 200 m skały), a jej przejście zajmuje niewiele czasu. Trasę poprowadzono jednak niezwykle efektownie i bez kluczenia czy trawersowania, zatem cały czas mamy tu dużą stromiznę i ogromną ekspozycję, a dodatkowo – świetne widoki; najpierw na pozostawione hen, w dole schronisko, a po osiągnięciu przełączki w grani – na jej drugą stronę, na pasmo Adamello-Presanella.
Przebieg trasy: z Rif. Agostini skrótem do szlaku nr 321 (drogowskaz), wiodącym w pięknej, wysokogórskiej scenerii, dość szybko dochodzi się do podstawy ściany Cima d’Agola i pierwszej, widocznej już z daleka drabiny. Ferrata ciągiem drabin, przerywanych króciutkimi odcinkami pozbawionymi dodatkowych ułatwień, śmiało pokonuje ową ścianę i kończy się na przełęczy Bocchette dei Due Denti (owe „dwa zęby”, od których wzięła się nazwa, najlepiej widać jednak z zejścia). Tu w nagrodę otwiera się wspaniały widok na surowy, wypełniony lodowcem kocioł, położone efektownie na skalnym progu schronisko Rif. XII Apostoli oraz także pokryte lodowcami, przeciwległe pasmo Adamello-Presanella. Castiglioni traci w tym momencie charakter ferraty i bez większych trudności, za to w świetnym, wysokogórskim, śnieżno-skalnym otoczeniu, sprowadza do w/w schroniska. Stąd, jeśli wraca się do Rif. Brentei, czeka jeszcze długa droga powrotna Sentiero dell’Ideale i Sentiero Martinazzi. Alternatywą jest krótsze, łatwiejsze i pozbawione lodowców zejście do Val d’Agola (szlaki nr 307 i 324) i Madonny di Campiglio lub ewentualnie na polanę Malga Valesinella.
Ogólnie bardzo polecamy tę trasę, głównie ze względu na „rasową” scenerię i fakt, że dociera tu niewielu turystów, co stanowi miłe wytchnienie po zatłoczonej Via delle Bocchette. Warto pamiętać o zabraniu ze sobą raków i czekana, bo przeważnie sprzęt ten przydaje się do bezpiecznego zejścia z przełęczy Bocchette dei Due Denti.