Perć z ferratą na zboczach północnej grani Brenty
Palete to bardzo długi szlak Pokaż mapkę szlaków Brenty, w przeważającej części o charakterze wędrówkowym, zawierający zasadniczo tylko jeden trudniejszy, ferratowy fragment, bardzo zresztą krótki. Ścieżka (czasem słabo wydeptana) biegnie przez odludne tereny wzdłuż pasma kulminującego w potężnym szczycie Pietra Grande po jego wschodniej stronie i, jeśli wcześniej (jak my) przeszło się Sentiero Costanzi, stanowi atrakcyjną drogę powrotu do punktu wyjścia przy Rif. Graffer.
Obszar górski:
Grupa:
Lokalizacja:
Miejscowość:
Parking:
Max wysokość:
Trudność:
Atrakcyjność (1-3):
Początkujący:
Mapa Tabacco nr:
Data naszego przejścia:
W takim przypadku Sentiero Palete napotyka się po ukończeniu Costanzi i zejściu z Passo di Pra Castron szlakiem nr 310 do pierwszego rozwidlenia. Palete odłącza się w prawo i trawersuje pola łopianów, eksponowane trawniki, skaliste prożki i ramiona, a także wysokogórskie pastwiska – różnorodność terenu przyprawia o zawrót głowy, podobnie jak widoki na mieniące się w dolinie jezioro Lago di Tovel i równoległe do naszego pasmo ograniczające dolinę z drugiej strony. Fantastyczne wrażenie robi też dziki, wielopiętrowy kocioł, stanowiący najwyższą część doliny Val Gelada di Tueno. U jego stóp podąża się w kierunku przełączki Bocchette delle Palete, na której zaczynają się trudności. Samo dojście na nią jest dość parszywe, gdyż prowadzi niezwykle stromo po twardym, drobnym piargu, co wymaga dużego skupienia przy obciążaniu podeszew butów, zwłaszcza, że w większości brak tu jakiejkolwiek wciętej w podłoże ścieżki.
Następnie schodzi się na drugą stronę (stalowe liny), najpierw stromym zacięciem, a potem pionowo po klamrach, ale z uwagi na sztuczne ułatwienia, nie jest to problematyczne. Niżej szlak kluczy jeszcze przez chwilę w skalistym terenie, zaliczając po drodze małe, ale nieubezpieczone i wymagające skupienia prożki. Większe trudności jednak już nie występują i trasa stopniowo łagodnieje, prowadząc na końcowym etapie przez niemal płaskie, trawiaste i bardzo urokliwe hale u podnóży imponująco uwarstwionych skał. Jedyne, co psuje nieco krajobraz, to widoczna w oddali wieża przekaźnika umiejscowiona na skałach ponad przeł. Passo del Grostè, na której znajduje się górna stacja kolejki z Madonny di Campiglio i z której w 20 min. można zejść do Rif. Graffer.