Trasa w kanionie opadającym z przełęczy Pizon
/ wariant zejścia ze szczytu Monte Agner
Trasa przez Gran Canalone stanowi najkrótsze zejście z przełęczy Forc. del Pizzon (2623 m) i świetnie nadaje się do powrotu z ferraty Stella Alpina. Obecnie jest to dobrze oznakowana i popularna droga, z której korzysta wielu wracających z wierzchołka Monte Agner.
Obszar górski:
Grupa:
Lokalizacja:
Miejscowość:
Parking:
Max wysokość:
Trudność:
Atrakcyjność (1-3):
Początkujący:
Mapa Tabacco nr:
Data naszego przejścia:
Z bivacco Biasin schodzi się wprost w dół, wzdłuż lewej krawędzi (patrząc w kierunku zejścia) wielkiej rozpadliny Gran Canalone. Początkowo trasa pokrywa się z tzw. „drogą normalną” (najłatwiejszym szlakiem wiodącym na szczyt) i wiedzie po stromych płytach pokrytych gruzem skalnym. Należy tu uważać na kamienie strącane przez idących powyżej oraz na pokrywający płyty, łatwo wyjeżdżający spod nóg żwir. Po ok. 30 min. dociera się do miejsca, gdzie żółte znaki „drogi normalnej” trawersują w lewo. Czerwone znaki trasy przez Gran Canalone wiodą nadal stromo w dół sprowadzając do miejsca, gdzie znajduje się spory trawnik zachęcający do odpoczynku. W jego okolicy szlak rozdziela się na dwa warianty. Pierwszy sprowadza od razu krótką, lecz stromą ferratą na śnieg zalegający w rozpadlinie. Zaletą tego wariantu jest możliwość szybszego opuszczenia bardzo kruchego odcinka skalnego, gdzie istnieje duże zagrożenie spadającymi kamieniami. Drugi wariant wiedzie dalej po skałach i dochodzi w okolice miejsca, gdzie kończy się śnieg zalegający w rozpadlinie. Idąc wariantem pierwszym należy być świadomym tego, że schodzenie po nachylonym, zalodzonym i twardym śniegu może być niebezpieczne, jeśli nie posiada się raków i czekana. Choć śnieg nie jest bardzo stromy, to jednak w wypadku pośliźnięcia raczej trudno będzie się na nim zatrzymać. Po opuszczeniu Gran Canalone dociera się do ścieżki, która prowadzi do początku ferraty Stella Alpina i dalej do schroniska Rif. Scarpa-Gurekian.
Generalnie, szlak jest poprowadzony w bardzo kruchej i nieprzyjemnej skale, a stalowe ubezpieczenia znajdują się tylko w kilku najbardziej trudnych i eksponowanych miejscach. Niemal cała droga jest bardzo narażona na spadające kamienie. Wszystko to sprawia, że turyści nieobyci w poruszaniu się w przepaścistym terenie bez możliwości asekuracji mają więcej problemów z zejściem ze szczytu Monte Agner niż ze wspinaczką bardzo trudną, lecz dobrze ubezpieczoną ferratą Stella Alpina.