Vani Alti to najszybsza i najlogiczniejsza wyznakowana droga powrotu do schroniska Rif. Treviso po zrobieniu ferraty Fiamme Gialle lub zdobyciu wierzchołka Croda Granda, sprowadza bowiem bezpośrednio do szlaku podejściowego. Niestety, obecnie nie ma statusu ferraty, gdyż brak na niej lin do asekuracji – po ich demontażu pozostały tylko stalowe skoble, ale z tego co wiemy, nawet za czasów ferraty ubezpieczenia pozostawiały tam wiele do życzenia. Od momentu ich usunięcia minęło już wiele, wiele lat i niestety nic nie wskazuje na to, aby stan ten miał ulec zmianie. Generalnie, trasa nie jest technicznie trudna; wspinaczkowo droga jest wyceniana na II w skali UIAA. Zejście prowadzi pochyłymi trawersami i nie ma tu żadnych szczególnie problematycznych fragmentów. Niemniej jednak, półeczki, którymi się idzie są wąskie i bardzo przepaściste, trzeba więc naprawdę mocno uważać jak się stawia stopy i czego się łapie. Na szczęście ten niebezpieczny odcinek jest stosunkowo niedługi. Ogólnie, według nas Vani Alti to trasa dla zaawansowanych turystów, posiadających dużą odporność psychiczną na ekspozycję i brak asekuracji. Sprawę mogą trochę ułatwić tkwiące w skałach skoble, które można wykorzystać do przyasekurowania kogoś w razie potrzeby. Szlak ten natomiast kompletnie nie nadaje się do bezpiecznego zejścia w przypadku mokrej, zaśnieżonej czy zalodzonej skały – wtedy jedynym rozsądnym rozwiązaniem pozostaje zejście ferratą Fiamme Gialle lub szlakiem La Scaletta.