i górujące nad nią szczyty Bech de Mesdi - 2962 m (w środku) i Dent de Mezdi - 2881 m (z prawej)
Trasa na trzytysięcznik Piz Boè grzbietem pn-wsch
Trasa wiodąca ciekawą i widokowo wspaniałą granią zwaną Cresta Strenta (odcinek pomiędzy przeł. Forcella dai Ciamorces, a wierzchołkiem Piz Lech Dlace) oraz przez sentiero attrezzato Lichtenfels, to jedna z wielu dróg zejściowych ze szczytu Piz Boè. Po niemiecku cały szlak nazywa się Lichtenfelser Weg i w terenie oznaczony jest nr 672.
Obszar górski:
Grupa:
Lokalizacja:
Miejscowość:
Parking:
Max wysokość:
Trudność:
Atrakcyjność (1-3):
Początkujący:
Mapa Tabacco nr:
Data naszego przejścia:
Droga ze szczytu Piz Boè początkowo wiedzie nieco eksponowaną granią (mamy tu ubezpieczenia ze stalowej liny), a następnie grzbietem, z którego przy dobrej pogodzie możemy podziwiać niezwykłe piękno zarówno masywu Sella (widok na turnię Dent de Mesdi), jak też wspaniałe panoramy na odległe pasma wschodnich Dolomitów. Cały czas obniżając się (trasę opisujemy w kierunku zejścia) dochodzimy do rozwidlenia szlaków przed szczytem Pizes di Valun (2901 m). W lewo wiedzie perć ku wymagającej ferracie Vallon o trudności , zaś w prawo mamy kontynuację naszej drogi prowadzącej łatwym terenem do ogromnego kotła, w którym wzdłuż ubezpieczeń nietrudnej ferraty sentiero attrezzato Lichtenfels docieramy do kolejnego rozwidlenia szlaków nieopodal schroniska Rif. Kostner. Jeśli zamierzamy wrócić do miejsca, z którego wystartowało się na ferratę Cesare Piazzetta, to powinno się tu skręcić w prawo i podążać za szlakiem nr 638, a później nr 626.
Opisaną powyżej trasę warto wybrać jako altrnatywną drogę zejściową ze szczytu Piz Boè (np. po pokonaniu ferraty Cesare Piazzetta), gdy ma się niedosyt widoków oraz zapas energii na nieco dłuższą wędrówkę powrotną. W przypadku słabej i niepewnej pogody lepiej szybko zejść krótszą drogą wiodącą wschodnim odcinkiem szlaku nr 638, zwanym „Rissa da Pigolérz”, prowadzącym monotonnym i nieatrakcyjnym żlebem.